ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΑΝΑΡΓΙΩΤΗ ΑΠΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

  The soul manger by  Αλέξανδρος Βαναργιώτης -- Αυτό το όμορφο ποίημα του Αλέξανδρου μας ταξιδεύει 2022 χρόνια πίσω, στο αρχικό πνεύμα και την ελπίδα της νέας πίστης. Ο Ρωμαϊκός κόσμος ήταν ζοφερός: φτώχεια, δουλεία, αδικία και πόλεμος, βαρβαρότητα και προνόμια. Και τότε, ένας φτωχός Θεός, προορισμένος να γίνει ξυλουργός και να σταυρωθεί, γεννιέται από μια Παλαιστίνια κοπέλα σε μια φάτνη σε έναν αχυρώνα για να σώσει τον κόσμο με ένα μήνυμα αγάπης.Ακολουθεί η απόδοση μου στα Αγγλικά. Το γαλήνειο Μωσαικό από την Ραβέννα   Η παλαιοχριστιανική τέχνη ήταν όμορφη αφελής ελπιδοφόρα νατουραλιστική ειρηνική. -- Στο βάθος κάποιος κουρασμένος κήπος που νοσταλγεί μιαν άνοιξη ν' ανθίσει. Παιδιά στους δρόμους κάνουν γκράφιτι σε τοίχους με την ελπίδα ένας να ραγίσει. Σε μαύρο ουρανό αστέρι ψάχνεις. Η νύχτα σ’ αδιέξοδα πλεγμένη. Γύρω μονάχα η παγωνιά της πάχνης, μα φάτνη η ψυχή και περιμένει. Μα φάτνη η ψυχή και περιμένει. -- This beautiful poem by Alexandros takes us back 2022 years, to the origi

  Ο Αλέξανδρος έχει το ταλέντο να φαντάζεται τις πιο δυνατές λιτές μεταφορές για τη ζωή, και να μας τις μεταφέρει με την πιο ευθεία και αιχμηρή γλώσσα. Το ποίημα που δημοσίευσε απόψε και η Αγγλική μου διασκευή ακολουθούν: -- Το λάθος -- Τι τραγικό λάθος κείνο το πρωί που απ' τη χαρά μας φορέσαμε τη μπλούζα της ψυχής ανάποδα. Είδαν οι άλλοι τις ραφές και πότε παίζοντας, πότε κανιβαλίζοντας, τράβα ο ένας, τράβα ο άλλος, έγινε η ψυχή μας κουρελού γεμάτη τρύπες και ξεσκίδια. Κι έχει ένα κρύο απόψε, ένα κρύο... -- Alexandros has the talent to imagine the most powerful and unadorned metaphors for life, and to convey them to us in the most direct and sharpest language. The poem he published tonight and my English adaptation follow: -- The error -- What a tragic error that morning, when excited we wore the jumper of the soul inside out. The others saw the seams and at times playing, at times cannibalizing, one pulling here, another one pulling there, our soul became a rag full of holes an

 Αλέξανδρος scored again for the team of beautiful melancholy in the Mundial of poetry. The poem and my English adaptation follow -- Πήγαινε πέρα δώθε η βάρκα από το κύμα άδεια κι είχε μια τραγικότητα  μέσα στο κρύο και κάτω από τον γκρίζο ουρανό. Θύμιζε τόσες άδειες αγκαλιές που περιφέρονται στο πλήθος μόνες, χωρίς ελπίδα να τις επιλέξουν κι ας είναι πάντα ανοιχτές και πάντα τόσο πρόθυμες  να σφίξουν στον φιλόξενό τους κόρφο  την ερημιά των ανθρώπων. --  The boat  moved back and forth  by the waves,  empty  and had a tragic quality about it there in the cold  and under the grey sky,  reminiscent of open arms  that wander in the crowd  hopeless of being chosen,  although extended  and so eager  to embrace warmly  the wilderness of people.

  Yiannis Papadopoulos 21 ώρ.    ·  Kινηματογραφικές ζοφερές εικόνες σε ένα υπέροχο ποίημα του Αλέξανδρος Βαναργιώτης για την αστάθεια της ύπαρξης και τον χρόνο. Η μετάφρασή μου στα Αγγλικά κάτω από το Ελληνικό κείμενο -- Η φωτογραφία του Γιάννη Παπαδόπουλου      Το πέρασμα Κάποτε θα λυγίσουν τα υποστυλώματα και θα καταρρεύσουν οι στοές. Μ' έναν πνιχτό κρότο θα βουλιάξουμε στη λήθη του χρόνου, όπως τα παλιά μεταλλεία στο Λαύριο. Εξαντλημένα τα κοιτάσματα. Λίγες σκωρίες κι εκβολάδες μνήμης θα φανερώνουν ότι υπήρξαμε, σαν χάντρες που ξέμειναν σε κομπολόι που έσπασε ή ξεχασμένοι οδοδείκτες που δεν σηματοδοτούν πια τίποτα, γιατί από αλλού τώρα περνά ο δρόμος. -- Βleak cinematic imagery in a beautiful poem about the fickleness of existence and time by Alexandros Vanargiotis -- Someday the pillars will bend and the arcades will collapse. With a muffled bang we will sink in the oblivion of time, like the old mines of Lavrio, reserves exhausted. A little slag and waste of memory will reve

Η φωτογραφία είναι του Γιάννη Παπαδόπουλου.   Σκοτάδι και φως από τον Αλέξανδρος Βαναργιώτης [English translation below] Ένας όμορφος ποιητικός στοχασμός πάνω στο σκοτάδι και το φως, την απελπισία αλλά και την ελπίδα. Οι πρώτοι 3 στίχοι θα σας κάνουν να σταματήσετε Δεν περιμένει ο δρόμος που με πήρε και με πηγαίνει. Σκοτάδι γύρω. Στην κουρτίνα αθώα μια πεταλούδα. Διαλέγω το φως. Οχετός στα υπόγεια, πια δεν αντέχω. -- A beautiful poetic contemplation on darkness and light, our despair and hope. The first 3 verses will make you stop The road that took me and is moving me, is not waiting. Darkness around. On the curtain, innocent, a butterfly. I choose the light. Sewer in the basements, no more I can endure.

  In the photo, Seagal is journeying over the waters of Sithonia του  Yiannis Papadopoulos 21-7-2022 The journey [Poem by Αλέξανδρος Βαναργιώτης and my adaptation in English] -- Το ταξίδι -- Το ταξίδι είναι μέσα μας ή δίπλα. Ξεκινά, όταν χάνεις τον εαυτό σου και περιμένεις στον σταθμό με μια μικρή βαλίτσα στο χέρι ή όταν αρχίζεις να κερδίζεις την ελευθερία των τρομαγμένων πουλιών που πετώντας για τον νότο με τον φόβο του κυνηγού στην καρδιά τους, ξέρουν πως το μεγαλύτερο κλουβί είν' η συνήθεια -- Λίγες δραστηριότητες αποκαλύπτουν τόσα πολλά για την αναζήτησή μας για ευτυχία και τις παγίδες της όσο τα ταξίδια. Στα όνειρά και την ελπιδοφόρα προσμονή μας, όταν κοιτάζουμε φωτογραφίες εξωτικών τόπων και τιρκουάζ νερών, αυτά μας μιλούν για το ποια μπορεί να είναι η ζωή κάπου αλλού όπου δεν χρειάζεται να δουλέψουμε, να ψωνίσουμε ή να ασχοληθούμε με τις τράπεζες. Στην πραγματικότητα, όπως και η ίδια η ζωή, συχνά έρχονται με απογοητεύσεις. Ωστόσο, τι θα ήταν η ζωή χωρίς ταξίδια και διαλείμ

  Yiannis Papadopoulos Άλλο ένα εκπληκτικό ποίημα του Αλέξανδρος Βαναργιώτης και η απόδοση και το σχόλιό μου. [Another stunning poem by Alexandros Vanargiotis and my adaptation and my comment below] -- Στα όνειρά σου -- Στα όνειρά σου όλο ντρίπλες, σέντρες, γκολ κι οι φίλαθλοι μες στη χαρά να σε αποθεώνουν. Κι έπειτα, τι φρικτή ντροπή, στο γήπεδο τη μπάλα να σου κλέβουν και οι βρισιές απ’ την εξέδρα σωρηδόν για τ’ αυτογκόλ την αίγλη του ονείρου ν’ ακυρώνουν. -- Ο Αλέξανδρος περιγράφει τόσο όμορφα και ποιητικά, με το μοναδικό, λιτό και περιεκτικό, συμπυκνωμένο ύφος του, μια εμπειρία που βιώνουμε όλοι, αλλά βάζει μια αντιστροφή που συνήθως βρίσκουμε σε αρχαία τραγωδία και το τελικό αποτέλεσμα είναι να κάνει το αναγνώστη να σκάει στα γέλια με την ψυχολογία και μοίρα των ανθρώπων. Δεν ανακαλώ άλλο ποίημα που να μεταφέρει με τόσο οξύ και αυθόρμητο τρόπο το «τραγικοκωμικό» στοιχείο. Έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο η ποίηση του. Ελπίζω να βρει πλατύτερη αναγνώριση. Μόνο ο θείος μου ο Χατζηπαναγής ξ

  Yiannis Papadopoulos 27 Ιουλίου 2019    ·  A poem about a ‘flower that has broken through the asphalt’ (tarmac, or cement) by Greek poet Αλέξανδρος Βαναργιώτης (my pitiful translation, better than google's though below). His poems are beautiful, concise, full of meaning, as sharp as a needle ... -- There are flowers that pierce the asphalt They don't live much The exhaustion of wrestling, their hazardous position overwhelm them But the miracle has happened It is the elevation to the sun of a seed that was not given hope The pleasure of cracks in the compact pernicious asphalt and the smiles of the bystanders are in front of this paradoxical and merry uprising Αλέξανδρος Βαναργιώτης 27 Ιουλίου 2019    ·  Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια Μέγα και παράδοξον θαύμα Υπάρχουν λουλούδια που τρυπούν την άσφαλτο. Δε ζουν πολύ. Η εξάντληση της πάλης, η επικινδυνότητα της θέσης, τα καταβάλλουν. Το θαύμα όμως έχει συντελεστεί. Είναι η ανύψωση προς τον ήλιο ενός σπόρου που δεν του δόθη