Το πέρασμα

 

Kινηματογραφικές ζοφερές εικόνες σε ένα υπέροχο ποίημα του Αλέξανδρος Βαναργιώτης για την αστάθεια της ύπαρξης και τον χρόνο. Η μετάφρασή μου στα Αγγλικά κάτω από το Ελληνικό κείμενο
--
Η φωτογραφία του Γιάννη Παπαδόπουλου



     Το πέρασμα

Κάποτε θα λυγίσουν
τα υποστυλώματα
και θα καταρρεύσουν
οι στοές.
Μ' έναν πνιχτό κρότο
θα βουλιάξουμε
στη λήθη του χρόνου,
όπως τα παλιά
μεταλλεία
στο Λαύριο.
Εξαντλημένα
τα κοιτάσματα.
Λίγες σκωρίες
κι εκβολάδες
μνήμης
θα φανερώνουν ότι υπήρξαμε,
σαν χάντρες που ξέμειναν
σε κομπολόι που έσπασε
ή ξεχασμένοι οδοδείκτες
που δεν σηματοδοτούν
πια τίποτα,
γιατί από αλλού τώρα
περνά ο δρόμος.
--
Βleak cinematic imagery in a beautiful poem about the fickleness of existence and time by Alexandros Vanargiotis
--
Someday the pillars
will bend
and the arcades
will collapse.
With a muffled bang
we will sink
in the oblivion of time,
like the old
mines
of Lavrio,
reserves
exhausted.
A little slag
and waste of
memory
will reveal that we existed,
like beads left on
a broken rosary
or forgotten signposts
that do not signal
anything anymore
because the road now
passes
through elsewhere.
--

Σχόλια