ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΒΑΝΑΡΓΙΩΤΗ ΑΠΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

  The soul manger by  Αλέξανδρος Βαναργιώτης -- Αυτό το όμορφο ποίημα του Αλέξανδρου μας ταξιδεύει 2022 χρόνια πίσω, στο αρχικό πνεύμα και την ελπίδα της νέας πίστης. Ο Ρωμαϊκός κόσμος ήταν ζοφερός: φτώχεια, δουλεία, αδικία και πόλεμος, βαρβαρότητα και προνόμια. Και τότε, ένας φτωχός Θεός, προορισμένος να γίνει ξυλουργός και να σταυρωθεί, γεννιέται από μια Παλαιστίνια κοπέλα σε μια φάτνη σε έναν αχυρώνα για να σώσει τον κόσμο με ένα μήνυμα αγάπης.Ακολουθεί η απόδοση μου στα Αγγλικά. Το γαλήνειο Μωσαικό από την Ραβέννα   Η παλαιοχριστιανική τέχνη ήταν όμορφη αφελής ελπιδοφόρα νατουραλιστική ειρηνική. -- Στο βάθος κάποιος κουρασμένος κήπος που νοσταλγεί μιαν άνοιξη ν' ανθίσει. Παιδιά στους δρόμους κάνουν γκράφιτι σε τοίχους με την ελπίδα ένας να ραγίσει. Σε μαύρο ουρανό αστέρι ψάχνεις. Η νύχτα σ’ αδιέξοδα πλεγμένη. Γύρω μονάχα η παγωνιά της πάχνης, μα φάτνη η ψυχή και περιμένει. Μα φάτνη η ψυχή και περιμένει. -- This beautiful poem by Alexandros takes us back 2022 years, to the origi

  Ο Αλέξανδρος έχει το ταλέντο να φαντάζεται τις πιο δυνατές λιτές μεταφορές για τη ζωή, και να μας τις μεταφέρει με την πιο ευθεία και αιχμηρή γλώσσα. Το ποίημα που δημοσίευσε απόψε και η Αγγλική μου διασκευή ακολουθούν: -- Το λάθος -- Τι τραγικό λάθος κείνο το πρωί που απ' τη χαρά μας φορέσαμε τη μπλούζα της ψυχής ανάποδα. Είδαν οι άλλοι τις ραφές και πότε παίζοντας, πότε κανιβαλίζοντας, τράβα ο ένας, τράβα ο άλλος, έγινε η ψυχή μας κουρελού γεμάτη τρύπες και ξεσκίδια. Κι έχει ένα κρύο απόψε, ένα κρύο... -- Alexandros has the talent to imagine the most powerful and unadorned metaphors for life, and to convey them to us in the most direct and sharpest language. The poem he published tonight and my English adaptation follow: -- The error -- What a tragic error that morning, when excited we wore the jumper of the soul inside out. The others saw the seams and at times playing, at times cannibalizing, one pulling here, another one pulling there, our soul became a rag full of holes an

 Αλέξανδρος scored again for the team of beautiful melancholy in the Mundial of poetry. The poem and my English adaptation follow -- Πήγαινε πέρα δώθε η βάρκα από το κύμα άδεια κι είχε μια τραγικότητα  μέσα στο κρύο και κάτω από τον γκρίζο ουρανό. Θύμιζε τόσες άδειες αγκαλιές που περιφέρονται στο πλήθος μόνες, χωρίς ελπίδα να τις επιλέξουν κι ας είναι πάντα ανοιχτές και πάντα τόσο πρόθυμες  να σφίξουν στον φιλόξενό τους κόρφο  την ερημιά των ανθρώπων. --  The boat  moved back and forth  by the waves,  empty  and had a tragic quality about it there in the cold  and under the grey sky,  reminiscent of open arms  that wander in the crowd  hopeless of being chosen,  although extended  and so eager  to embrace warmly  the wilderness of people.