Η βάρκα
Αλέξανδρος scored again for the team of beautiful melancholy in the Mundial of poetry. The poem and my English adaptation follow
--
Πήγαινε πέρα δώθε
η βάρκα από το κύμα
άδεια
κι είχε μια τραγικότητα
μέσα στο κρύο
και κάτω από τον γκρίζο ουρανό.
Θύμιζε τόσες άδειες αγκαλιές
που περιφέρονται στο πλήθος
μόνες,
χωρίς ελπίδα να τις επιλέξουν
κι ας είναι πάντα ανοιχτές
και πάντα τόσο πρόθυμες
να σφίξουν
στον φιλόξενό τους κόρφο
την ερημιά των ανθρώπων.
--
The boat
moved back and forth
by the waves,
empty
and had a tragic quality about it
there in the cold
and under the grey sky,
reminiscent of open arms
that wander in the crowd
hopeless of being chosen,
although extended
and so eager
to embrace warmly
the wilderness of people.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου