Στα όνειρά σου

 

Άλλο ένα εκπληκτικό ποίημα του Αλέξανδρος Βαναργιώτης και η απόδοση και το σχόλιό μου. [Another stunning poem by Alexandros Vanargiotis and my adaptation and my comment below]
--
Στα όνειρά σου
--
Στα όνειρά σου όλο
ντρίπλες, σέντρες, γκολ
κι οι φίλαθλοι μες στη χαρά
να σε αποθεώνουν.
Κι έπειτα, τι φρικτή ντροπή,
στο γήπεδο τη μπάλα να σου κλέβουν
και οι βρισιές
απ’ την εξέδρα σωρηδόν
για τ’ αυτογκόλ
την αίγλη του ονείρου
ν’ ακυρώνουν.
--
Ο Αλέξανδρος περιγράφει τόσο όμορφα και ποιητικά, με το μοναδικό, λιτό και περιεκτικό, συμπυκνωμένο ύφος του, μια εμπειρία που βιώνουμε όλοι, αλλά βάζει μια αντιστροφή που συνήθως βρίσκουμε σε αρχαία τραγωδία και το τελικό αποτέλεσμα είναι να κάνει το αναγνώστη να σκάει στα γέλια με την ψυχολογία και μοίρα των ανθρώπων. Δεν ανακαλώ άλλο ποίημα που να μεταφέρει με τόσο οξύ και αυθόρμητο τρόπο το «τραγικοκωμικό» στοιχείο. Έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο η ποίηση του. Ελπίζω να βρει πλατύτερη αναγνώριση.
Μόνο ο θείος μου ο Χατζηπαναγής ξέφυγε από αυτήν την μοίρα τριπλάροντας ακόμη και τον εαυτό του.
--
In your dreams
--
In your dreams,
you dribble, you cross, you score
and the fans, joyous,
they glorified you.
And then, on the pitch,
what an awful shame it is,
to steal the ball from you,
and the piling insults
of the crowd
for your own goals,
to cancel
the glamour of the dream
--
Alexandros describes so beautifully and poetically, with his unique, austere and concise, condensed style, an experience that we all live through, but he puts a reversal that we usually find in ancient tragedy, and the end result is to make the reader burst into laughter with the psychology and fate of people. I don't remember any other poem that transmits in such an acute and spontaneous way the "tragicomic" element. His poetry has something very special and I hope that it will find wider recognition.
Only my uncle, Vassilis Hatzipanagis, has escaped this fate by dribbling everyone and everything including himself . Any football fans who don't know this guy, don't miss this video.

Σχόλια