Σκιές
Φωτογραφία Γιάννη Παπαδόπουλου
'Shadows': a wonderful poem by Alexandros Vanargiotis about paper-boat-sorrows and soul-shadows (both the Greek version and my English translation follow)
--
Ένα ακόμα υπέροχο ποίημα του Αλέξανδρος Βαναργιώτης. Αν και περπατάω συχνά στην όχθη, ποτέ δεν σκέφτηκα ένα ποτάμι σαν ένα μέρος όπου οι θλίψεις στέλνονται να ταξιδεύουν σαν χάρτινες βαρκούλες αφήνοντας μόνο την σκιά τους στην ψυχή μας. Ο Αλέξανδρος όμως το έκανε. Yπέροχη σκέψη και ποίημα. Στην φωτό, το δικό μου ποτάμι εδώ στο Γιόρκ.
--
Σκιές
--
Το ποτάμι αυτό με ξέρει καλά
Σαν χάρτινες βαρκούλες
αφήνω κάθε βράδυ
τους καημούς μου
να ταξιδέψουν
Κρατώ μόνο τους ήσκιους τους
πάνω στους τοίχους της ψυχής
Μην νιώσουν ότι πέρασαν
χωρίς ν' αφήσουν τίποτα
Κι είναι τόσοι οι στεναγμοί
της κάθε μέρας
που πλήθυναν οι ήσκιοι
σαν τα δεκάδες μικρά μπιμπελό
της μητέρας
που συσσωρεύονταν στο μπουφέ του σαλονιού
και δεν ήξερε ποιο να πρωτοξεσκονίσει
Χιλιάδες ήσκιοι με κατέκλυσαν
ώστε μπορώ πια να πω
ότι έγινα ένα μεγάλο
θέατρο σκιών
--
Yet another wonderful poem by Alexandros Vanargiotis. While I often walk by the banks of the river, but have never thought of a river as a place where sorrows travel like paper boats leaving only their shadow in our soul. Alexandros did though. What a wonderful thought and poem. In the photo my own river here at York.
--
Shadows
--
This river knows me well.
Like paper boats,
I leave my sorrows every night there
to travel.
I only keep the shadows that they cast
on the walls of my soul.
So that they won’t feel that
they have left nothing behind.
And the sorrows of every day
are so many,
that the shadows multiplied
like the dozens of Mother’s small ornaments
that were stacked in the living room
and she didn't know which one to dust first.
Thousands of shadows have flooded me
so that I can say now
that I have become a big
Theatre of Shadows.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου