Οι σκουπιδιάρες
[Time’s bin lorries, english below]
Ο φίλος Αλέξανδρος πήρε κάτι που οι περισσότεροι το βλέπουμε με σιχασιά, την σκουπιδιάρα, και το μετέτρεψε ποιητικά σε κιβωτό αυτών που όλοι χάνουμε με το χρόνο. Μια τρομερή ανατροπή εικόνας, από τις λίγες.
Οι σκουπιδιάρες
--
Περνούν τα χαράματα
που οι μνήμες μας γέρνουν,
του χρόνου αδυσώπητες
βαριές σκουπιδιάρες.
Σηκώνουν αλύπητα τους κάδους
και παίρνουν
το χθες μας, τη νιότη μας,
το σφρίγος, τις χάρες.
Κι εμείς έναν ύπνο
ανήσυχο κάνουμε
που λες πως τα νιώθουμε
εκείνα που χάνουμε.
Περνούνε αθόρυβα,
περνούνε και πάνε
για κει που όσα έφυγαν
ποτέ δεν γυρνάνε.
--
My friend the poet Alexandros took something that most of us would be disgusted at, the bin lorry, and poetically turned it into a mysterious ark that carries all those things that time takes from us. A wonderful literary reversal.
Bin lorries
--
They arrive in the dawn
when our memories lean,
Time’s relentless
heavy bin lorries.
They lift our bins mercilessly
and take
our yesterdays, our youth
the vigour, the graces.
And all the while, we sleep
a restless sleep
as if we can feel
all that we lose.
The bin lorries pass by,
they pass quietly,
inexorably, they go,
to the land of no return.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου