Τοπικές νεφώσεις
Φωτογραφία Αλέξανδρου Βαναργιώτη
A beautιful self-reflective poem about 'moods' by Αλέξανδρος Βαναργιώτης and some relevant thoughts about the power of good poetry (English below)
--
Είμαστε όλοι πλάσματα της διαθέσεων και διεπόμαστε από αυτές. Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή όπου οι τυχεροί μεταξύ μας, ή οι άτυχοι εάν προτιμάτε, γινόμαστε πιό ικανοί στην ενδοσκοπηση και αυτοανάλυση και έτσι πιο ικανοί να προβλέψουμε, να κατανόησουμε και ίσως να εξημερώσουμε τις διαθέσεις μας.
Εδώ ο Αλέξανδρος χρησιμοποιεί τη μεταφορά του καιρού για να περιγράψει αυτό τον εσωτερικό κόσμο των διαθέσεων και το πώς ήρθε πιο κοντά στην κατανόηση του. Υπέροχο ποίημα και όταν το διάβασα έκανα την ακόλουθη σκέψη.
Όταν θέλουμε να περιγράψουμε τον εσωτερικό κόσμο μας, οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε αρκετά ικανοί για να τον εκφράσουμε. Γιαυτό και προσκολλούμαστε σε μεγάλους συγγραφείς και ποιητές και χρησιμοποιούμε τις μεταφορές τους για να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας με έναν τρόπο που τονίζει αυτά τα συναισθήματα. Αυτό κάνει τα συναισθήματά μας πιο έντονα, πιο κατανοητά και σαφή σε εμάς τους ίδιους, και αυτό είναι ένας εμπλουτισμός της ζωής.
Είσαι πολύ καλός σ ' αυτό Αλέξανδρε, η ποίησή σου φέρνει διαύγεια σε πράγματα που είναι συγκεχυμένα και ασαφή και εφήμερα στη συνείδησή μας.
--
Τοπικές νεφώσεις
--
Κάποια στιγμή
γύρισε μέσα μου
ο καιρός
κι οι μέρες ζουν
πίσω απ' τα βλέφαρά μου
Τώρα γνωστές
μου είν' οι εποχές,
φορούν
των διαθέσεων
τ' αδύναμα
φτερά μου.
Ξέρω καλά
πια
τα σημάδια
της βροχής,
τις ώρες που χλωμή
φτάνει η νοσταλγία
πότε ο φόβος
θα φωνάξει για κρυφτό,
πότε της μνήμης
θα ανοίξουν
τα βιβλία.
Κάποια στιγμή
γύρισε μέσα μου
ο καιρός
και όλα γύρω πήρανε
ρυθμό
απ' την καρδιά μου
--
Φωτογραφία από μερικά πολύ όμορφα, ήρεμα και καλοήθη «τοπικά σύννεφα» ένα πρωινό
--
We are all creatures of mood, governed by them. There is a time in life where the lucky ones among us, or the unlucky ones if you prefer, start to become more self-reflective and capable of anticipating, understanding and perhaps even taming our own moods.
Here, Alexandros is using the metaphor of the weather to describe this inner world αnd how he came closer to understanδing it. Wonderful poem and when I read it I made the following thought.
When we want to describe our inner world, most of us not capable enough to express it. So we latch on to great writers and poets and we try to use their metaphors to describe our feelings in a way that accentuates these sentiments. This makes our feelings more intense, more comprehensible and clear to us, and this is an enrichment of life.
You are very good at this Alexandros, your poetry is able to bring so much clarity to things that are muddled and unclear and transitory in our consciousness.
--
Local clouds
--
At some moment
the weather turned inside me
and the days are lived
behind my eyelids.
I know the seasons, now;
they wear the weak wings of my moods.
I know well the signs
of rain during the times that nostalgia arrives pale
or when fear will call me to play hide and seek
or when the memory books are about to open.
At some moment
the weather turned inside me
and everything around me
took a rhythm from my heart.
--
Photo of some very nice, calm and benign 'local clouds' on an early morning
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου