Ο τοίχος
Φωτογραφία Γιάννη Παπαδόπουλου
The wall, a poem by my friend Αλέξανδρος Βαναργιώτης with my comment and an English translation below
--
Ο τοίχος
Τον τρύπησαν με μικρά
και μεγάλα καρφιά.
Συγκράτησε πορτρέτα,
καθρέφτες, ζωγραφιές
και πόστερ.
Τον έσκαψαν ηλεκτρολόγοι
και υδραυλικοί.
Άφησαν πάνω του σημάδια
χέρια παιδικά.
Διαφύλαξε γέλια, αναστεναγμούς,
αναφιλητά και προσευχές.
Κράτησε απ' έξω τη βροχή,
την κακία και το κρύο.
Τώρα στέκει γυμνός
στη λύσσα του βοριά.
Πάνω στις πληγές του
φυτρώνουν
μικρές συκιές
κι αγριολούλουδα.
--
Ερείπια δεν βρίσκονται μόνο σε αρχαιολογικούς χώρους, βρίσκονται παντού. Παλιοί τοίχοι σπιτιών και εργοστασίων που κάποτε στέγασαν μια ζωντανή ζωή γεμάτη φιλοδοξίες. Τέτοια ερείπια μας μιλούν για τη ματαιοδοξία και την παραφροσύνη των φαντασιώσεων μας για ισχύ, τελειότητα και προσωπική εκπλήρωση. Μας υπενθυμίζουν ότι ο χρόνος ρέει πέρα από εμάς και καταστρέφει ακόμη και τις μεγαλύτερες αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, ότι βρισκόμαστε στο έλεος τυχαίων καταστροφικών δυνάμεων που μπορούν να χτυπήσουν ανά πάσα στιγμή. Υπάρχει μια αίσθηση θλίψης όταν τα συναντάμε, αλλά συχνά βρίσκονται στη φύση, και έτσι βλέπουμε νέα ζωή να τα καταλαμβάνει, άγρια λουλούδια και θάμνους, μια όμορφη αποσύνθεση των προσπαθειών μας μέσα στον αέναο κύκλο της φύσης.
--
The Wall
They pierced it with small
and large nails.
It held portraits, mirrors, paintings
and posters.
It was dug by electricians
and plumbers.
Children’s hands
left scars on it.
It sheltered laughter, sighs,
sobs and prayers.
It kept the rain out,
the wickedness and the cold.
Now, it stands naked
in the fury of the north wind,
and on its wounds
grow small fig trees
and wildflowers.
--
Ruins are not only found in archeological sites, they are found everywhere. Old walls of houses and factories that once housed a vibrant life full of ambitions. Such ruins speak to us about the vanity and folly of our typical fantasies of power, perfection, and fulfillment. They remind us that time flows beyond us and destroys even the biggest imperial ambitions, that we are at the mercy of random destructive forces that can hit anytime.
There is a sense of sadness when we encounter them but they are often set in nature, so we can see new life taking over them, wildflowers and bushes, a beautiful decay of our efforts among the eternal cycle of nature.
--
in the picture, the ruins of a farmhouse near Gytheio in Peloponnese, Greece
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου