Τ' ανθρώπινα


 

Yiannis Papadopoulos

24 Ιανουαρίου 2020 
Neither angels nor devils. [English below]
--
Όλοι περνάμε μια φάση καταθλιπτικού πραγματισμού καθώς συνειδητοποιούμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι άγιοι όπως θα θέλαμε (ούτε και διάβολοι βέβαια). Υποθέτω ότι ένα σημάδι ωριμότητας είναι η γνώση ότι υπάρχουν πολύ λίγα τέρατα ή άγγελοι στον κόσμο. Η πλειονότητα βρίσκεται κάπου στη μέση, μερικές φορές ενεργεί καλά, μερικές φορές παρεκτρέπεται, μερικές φορές απολογείται, μερικές φορές προσπαθεί να βελτιωθεί, μερικές φορές αποτυγχάνει. Μια όμορφη ποιητική έκφραση αυτής της αμφιθυμίας στην αντίληψη μας για τον κόσμο απο τον Αλέξανδρος, και η μετάφραση μου, ακολουθούν.
--
We all go through a phase of depressive pragmatism as we realise that humans are not saints as we would wish (they are not devils either). I guess a sign of maturity is the knowledge that there are probably very few angels or monsters in this world. The majority lie somewhere in the middle, sometimes acting well, sometimes misbehaving, sometimes apologising, sometimes trying to improve, sometimes failing. An inspiring poetic reflection on this ambivalence in our perception of the world by Alexandros, and my translation, follow.

Expectations by Alexandros Vanargiotis [translation follows]
--
Ακόμη ένα όμορφο ποίημα του Αλέξανδρος Βαναργιώτης. Eμπνευσμένο από το ευαγγέλιο βάζει ένα μέτρο στις προσδοκίες μας για τους ανθρώπους. Ακολουθεί η φτωχή μετάφραση μου. O υπέροχος πίνακας του μυστικου δείπνου είναι του Τιντορέττο.
--
Τ' ανθρώπινα
--
Ενώ φωνάζουν
«ωσαννά»
κάποιοι στη χούφτα
ζεσταίνουν
καρφιά
Το χέρι
το πρόθυμο
για τ' αργύρια
τρώει στο ίδιο
τραπέζι
με την ανιδιοτέλεια
Κι εύκολα
η υπόσχεση
για θυσία
γίνεται
"ουκ οίδα αυτόν"
Έτσι φοράω αδιάβροχο
όταν βρέχει ενθουσιασμούς
αντιολισθητικά παπούτσια
στους στεγνούς δρόμους
κι ένα δράμι θλίψης
στα πανηγύρια της χαράς
--
Another powerful poem by Alexandros Vanargiotis, inspired by the scripture, sets a measure for our expectations of humanity. The superb painting of the Last supper is by Tintoretto.
--
Expectations
--
While shouting
"hosanna",
some are warming up
nails
in their palm.
The hand
that is willing
to receive silver coins
dines together
with selflessness.
And, easily,
the promise of sacrifice
becomes
"I know him not".
So, I wear a raincoat
when it rains enthusiasms,
anti-slip shoes on dry roads,
and an ounce of sadness
in the festivals of joy.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όταν βραδιάζει

Εικόνα
  Yiannis Papadopoulos 11 ώρ.    ·  Μερικά πρόσφατα Χαϊκού του Αλέξανδρος Βαναργιώτης και παρακάτω η Αγγλική απόδοση μου Όταν βραδιάζει θάλασσα και σύννεφα γίνονται ένα. Ειν’ η αγάπη χωρίς σταυρό στον ώμο μια θεωρία. Μέσα στη βροχή ιδανικά κρύβονται οι λυπημένοι. Σκάβοντας βαθιά στης ύπαρξης τα τούνελ ίσως χαθείτε. Συγγνώμη ζητώ. Είμαι καιρό χαμένος στον εαυτό μου. Στις καλύτερες στιγμές του πιάνει Καβάφη -- My English adaptation of a few recent Haiku by Alexandros. As it gets dark, sea and clouds become one. Love without a cross on its shoulder is theoretical. The rain, ideal hideaway for the unhappy One may get lost digging deep in the tunnels of existence I'm long lost in myself. I apologise. Ιn his best moments he reaches Kavafy
Read more »

Μέγα και παράδοξον θαύμα

Εικόνα
  Yiannis Papadopoulos 27 Ιουλίου 2019    ·  A poem about a ‘flower that has broken through the asphalt’ (tarmac, or cement) by Greek poet Αλέξανδρος Βαναργιώτης (my pitiful translation, better than google's though below). His poems are beautiful, concise, full of meaning, as sharp as a needle ... -- There are flowers that pierce the asphalt They don't live much The exhaustion of wrestling, their hazardous position overwhelm them But the miracle has happened It is the elevation to the sun of a seed that was not given hope The pleasure of cracks in the compact pernicious asphalt and the smiles of the bystanders are in front of this paradoxical and merry uprising Αλέξανδρος Βαναργιώτης 27 Ιουλίου 2019    ·  Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια Μέγα και παράδοξον θαύμα Υπάρχουν λουλούδια που τρυπούν την άσφαλτο. Δε ζουν πολύ. Η εξάντληση της πάλης, η επικινδυνότητα της θέσης, τα καταβάλλουν. Το θαύμα όμως έχει συντελεστεί. Είναι η ανύψωση προς τον ήλιο εν...
Read more »

Το λάθος

Εικόνα
  Ο Αλέξανδρος έχει το ταλέντο να φαντάζεται τις πιο δυνατές λιτές μεταφορές για τη ζωή, και να μας τις μεταφέρει με την πιο ευθεία και αιχμηρή γλώσσα. Το ποίημα που δημοσίευσε απόψε και η Αγγλική μου διασκευή ακολουθούν: -- Το λάθος -- Τι τραγικό λάθος κείνο το πρωί που απ' τη χαρά μας φορέσαμε τη μπλούζα της ψυχής ανάποδα. Είδαν οι άλλοι τις ραφές και πότε παίζοντας, πότε κανιβαλίζοντας, τράβα ο ένας, τράβα ο άλλος, έγινε η ψυχή μας κουρελού γεμάτη τρύπες και ξεσκίδια. Κι έχει ένα κρύο απόψε, ένα κρύο... -- Alexandros has the talent to imagine the most powerful and unadorned metaphors for life, and to convey them to us in the most direct and sharpest language. The poem he published tonight and my English adaptation follow: -- The error -- What a tragic error that morning, when excited we wore the jumper of the soul inside out. The others saw the seams and at times playing, at times cannibalizing, one pulling here, another one pulling there, our soul became a rag full of holes an...
Read more »