Η νύχτα

                                                      Φωτογραφία Αλέξανδρου Βαναργιώτη

Yiannis Papadopoulos

17 Ιουνίου στις 4:13 μ.μ.  · 

Ένα υπέροχο, σοφό ποίημα για την αντιμετώπιση του σκότους από τον φίλο Αλέξανδρος Βαναργιώτης, η αγγλική προσαρμογή και το σχόλιό μου παρακάτω. [A beautiful, wise poem about facing the darkness by Alexandros Vanargiotis, my English adaptation and comment below].

--

Τώρα πια κοιτάω τη νύχτα στα μάτια.

Δεν κρύβομαι όπως μικρός

κάτω απ' την κουβέρτα μου.

Ούτε τότε τη φοβόμουν.

Το άπειρο με τρόμαζε

και το 'φερνα στα μέτρα μου.

Τώρα κοιτάω τη νύχτα στα μάτια.

Ψιθυρίζω λέξεις ακατάλυτες,

προσευχές παλιές, της κατάνυξης.

Νανουρίζω στην αγκαλιά μου τ' απέραντο

κι απλώνω

τους αστερισμούς μου

στο μαύρο.

--

Mεγαλώνοντας, αφήνουμε πίσω την αθωότητά μας καθώς αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι η ζωή είναι μια σκοτεινή και συμβιβασμένη υπόθεση, ότι η ανθρωπότητα είναι ατελής, ανεπαρκής και ελαττωματική και ότι η ζωή μας σε ένα άπειρο και τυχαίο σύμπαν μπορεί ουσιαστικά να είναι κενή νοήματος. Το μεγάλο ερώτημα για εμάς είναι πώς να ανταποκριθούμε σε αυτήν την αναγνώριση. Ο φόβος είναι ίσως η πρώτη απάντηση μας, αλλά δεν χρειάζεται να μείνουμε εκεί. Η παιχνιδιάρικη αποδοχή του σκότους και του απείρου και η κομψή διαπραγμάτευση μαζί του, είναι δυνατές, καθώς και η προσθήκη των δικών μας αστεριών πάνω του για να φωτίσουμε τον κόσμο μας με τις παροδικές ζωές μας.

--

Now, I look at the night eye to eye

I do not hide like a child

under my blanket.

Even then, I was not fearful of her.

The infinite scared me

and I used to bring it to my measures.

Now, I look at the night eye to eye

I whisper words indivisible,

of old prayers, of contemplation.

I lullaby the infinite in my arms

and I spread

my constellations

on the black.

--

Growing up, we leave our innocence behind as we start to understand that life is a dark and compromised affair, that humanity is imperfect, inadequate and flawed, and that life, in an infinite and random universe, may essentially be void of meaning. The big question for us is how to respond to this realisation. Fear is perhaps our first response, but we don’t need to stay there, Playful acceptance of the darkness and the infinite, and elegant negotiation with them are possible, as well as adding our own stars to illuminate our world with our transient lives.